Adelijke skeletten en grafkelders op Gentse Veerleplein.
Na 15 jaar leegstand start binnenkort de renovatie van de Oude Vismijn aan het Gentse Veerleplein. Een vorig ambitieus plan van Geert Allaert sneuvelde voor de Raad van State tijdens een gevecht met het plaatselijke actiecomité ‘Red uw Oude Vismijn’. Allaert had de keuze: ofwel veel geld op tafel leggen, ofwel de Capitole afwerken. Tenslotte nam de stad de Oude Vismijn weer over voor 867.627 euro. Verzekeraar Mercator nam die dankbaar in ontvangst want er ruste een aanzienlijke hypotheek op het gebouw. Allaert had ondertussen al 250.000 euro kosten gedaan, voornamelijk verwijderen van overtollige constructies en archeologisch onderzoek. Schepen Christophe Peeters besefte hoe belangrijk de Oude Vismijn was en trok het dossier naar zich toe. Niet alleen komt er nu een project dat alle partijen tevreden stelt, de Oude Vismijn moet tevens vrij toegankelijk blijven. Met andere woorden: Gent laat de Oude Vismijn niet meer los.
De geschiedenis de Vismijnsite en het Veerleplein is nauw verbonden met het Gravensteen. Het Veerleplein behoorde tot het Grafelijke voorplein en was omringd door een hallegebouw, scholen en officiële gebouwen van de Grafelijke residentie. Bij dat voorhof behoorde ook een grafelijke kerk waar de familie van de Graaf en hoge geestelijken kwamen bidden. Enkel wie tot het Grafelijk gevolg behoorde mocht er binnen. De Calvinisten braken de kerk af, waarna Jan Serlippens huizen bouwde op de vrijgekomen gronden. De voorgevels van deze huizen begrenzen nog altijd de zuidzijde van het Sint-Veerleplein. Na de Beeldenstormtijd werd een nieuwe, veel kleinere en anders georiënteerde Sint-Veerlekerk gebouwd. De plaats ervan komt overeen met de voorgevel van het huidige restaurant De Waterzooi. Aan de Leie bleven enkele muurdelen van het koor van die tweede Sint-Veerlekerk behouden.
De monumentale barokpoort in de zuidwesthoek van het Sint-Veerleplein geeft toegang tot de oude vismijn. De poort werd in 1689 opgetrokken door Adriaan vander Linden. De poort gaf toegang tot een open marktruimte waar aan banken onder een ijzeren galerijconstructie vis werd verhandeld. In 1872 kwam er een overdekte hal voor de verkoop van vis en vlees in de plaats. Voor de realisatie van dit project werd het Wenemaersgodshuis grotendeels gesloopt. Aan de Rekelingestraat kregen de overdekte markthallen een gevel in neoclassicistische architectuur. Bij recente opgravingen zijn er resten gevonden van de middeleeuwse Sint-Veerlekerk. Omdat binnenkort de werken starten voor de verbouwing van de Oude Vismijn zoekt men daar nu naar de restanten van die vroegere kerk. De archeologen hebben sporen blootgelegd van de westelijke toegang, de westgevel, de middenbeuk, de zuidgevel en de zuidelijke zijbeuk van de Sint-Veerlekerk.
Tijdens recente opgravingen kwamen heel wat skeletten aan de oppervlakte. Het zijn niet de Graven van Vlaanderen die hier begraven werden, maar kanunniken en belangrijke hovelingen. Later, toen de Sint-Veerlekerk parochiekerk werd, kregen ook omwonenden er hun laatste rustplaats. Eerst werd een dikke laag puin, vermoedelijk van de vernielde kerk, verwijderd. In deze puinlaag werden heel wat mooi bewerkte beeldfragmenten gevonden. Onder dit puin vonden de archeologen een vijftigtal skeletten van kinderen en volwassenen. Sommigen werden begraven in grafkelders, anderen in houten kisten. De skeletten die nu aan de oppervlakte komen worden zorgvuldig geconserveerd zodat de archeologen de onderliggende laag kunnen verkennen. Ook de opgegraven zuilen en kapitelen zullen gered worden, de rest van de Sint-Veerlekerk zal na opmeting vernietigd worden bij de verbouwing van de Oude Vismijn. Link: http://www.oudevismijn.be/
Guido Van Peeterssen.
